Najwcześniejsza wzmianka o Gorzycach pochodzi z 1226 r., kiedy mieszkańcy tej wsi dawali daniny klasztorowi Benedyktynów w Tyńcu pod Krakowem. Natomiast miejscowa parafia została wymieniona w wykazie świętopietrza, który sporządził w 1447 r. ks. Mikołaj Rostkonis - proboszcz parafii Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Żorach i dziekan żorski. Wówczas 136 wiernych z Gorzyc przekazało kolektorowi papieskiemu 8 groszy praskich świętopietrza.

Najstarsze budynki sakralne w Gorzycach były drewniane i szybko ulegały zniszczeniu. Pierwsze opisy drewnianej świątyni gorzyckiej pw. Wniebowzięcia NMP, podobnej do szopy, pochodzą z 1652, 1679 i 1688 r. Kościół ten przetrwał do wielkiego pożaru wsi w 1778 r. Kolejną drewnianą świątynię – już pod wezwaniem św. Anioła Stróża – w 1800 r. przetransportowano do Gorzyc z Pilchowic. W 1839 r. nie wytrzymała próby czasu i została zdemontowana. Z wielu pozostałych po niej desek wystawiono nowy kościółek, który stale groził zawaleniem, co miało wpływ na liczbę uczestniczących we mszach.

W czerwcu 1857 r. ks. Józef Gawenda I podjął decyzję o budowie murowanej świątyni. Nowy, murowany, neogotycki kościół pw. św. Anioła Stróża w Gorzycach powstał w latach 1862-1869 i przetrwał bez większych remontów 86 lat. Poważnie uszkodzony w trakcie walk frontowych został kościół odbudowany został przez ks. Eryka Dzieżoka. W okresie proboszczowania księży Jana Rzepki i Gintera Lenerta był wielokrotnie remontowany i odmalowywany. Ks. Stefan Stebel nadał mu obecny kształt przez dobudowanie zakrystii oraz powrót do pierwotnego wystroju dzięki odtworzeniu stacji drogi krzyżowej, ambony, ołtarzy bocznych, figur i relikwiarzy.

fot Aleksandra Pazger, parafia pw. św. Anioła Stróża w Gorzycach, Fotopolska.eu
oprac. /kp/