Pl. Wolności w Raciborzu

Początkowo Plac wolności nosił nazwę "Plac przed Wielką Bramą" (niem. "Platz vor dem Großen Tor"), a następnie "Targ Drzewny" (niem. "Holzmarkt") oraz "Plac Międzymurza" (niem. "Zwingerplatz"). W 1870 roku kamienica przy placu nr 13 stała się własnością Adolfa Polko, radnego i przedsiębiorcy, który przyczynił się do przekształcenia placu, m.in. poprzez likwidację targu zwierzęcego i wprowadzenie nowych nasadzeń. W 1884 roku plac otrzymał nazwę "Polko-Platz" na cześć jego fundatora. Po dojściu nazistów do władzy, w latach 30. XX wieku, nazwę placu zmieniono na "Horst-Wessel-Platz", upamiętniając Horsta Wessela, młodego niemieckiego nazistę i autora pieśni "Die Fahne Hoch". Po 1945 roku, w wyniku zmian politycznych, usunięto elementy związane z okresem nazistowskim, a plac przywrócono do pierwotnej nazwy.

Centralnym punktem placu jest imponujący głaz narzutowy, pochodzący ze Skandynawii i przyniesiony przez lodowiec w czasie zlodowacenia Sanu II. Odkryty w 1927 roku w piaskowni Karola Popelli w Wojnowicach, waży około 42,5 tony. W 1934 roku, po trudnym transporcie, został umieszczony na placu, zastępując wcześniejszą fontannę. W 1960 roku głaz został uznany za pomnik przyrody.

Wokół placu zachowały się liczne kamienice, świadczące o historycznym charakterze miejsca. Przykładem jest budynek przy placu nr 1, wzniesiony w 1828 roku jako siedziba królewskiego głównego urzędu celnego. Inne kamienice, takie jak nr 5, 6, 7, 11, 12 i 13, prezentują różne style architektoniczne, od neoklasycystycznych po eklektyczne z elementami neorenesansu, stanowiąc cenne świadectwo historyczne i architektoniczne miasta.

W latach 2005–2006 dokonano przebudowy skrzyżowania placu z ulicami Drewnianą i Londzina, przekształcając je w rondo, co poprawiło płynność ruchu i estetykę przestrzeni miejskiej.

Plac Wolności w Raciborzu jest zatem miejscem o bogatej historii, pełnym śladów minionych epok, które kształtowały oblicze miasta.